TL;DR
สารคดี Kedi เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ /me อยากให้ลองไปดู แล้วจะพบว่า โลกของแมว ไม่ใช่แค่นอนเล่นไปวันๆ พวกมันมีมิติอีกหลายด้านให้ติดตาม ความสัมพันธ์ระหว่างคนหลายๆคนกับแมวอีกหลายๆตัวในเมืองอิสตันบลู ประกอบกับภาพสวยๆไม่ว่าจะเป็นมุมต่างๆของเมืองไปจนถึงวิถีชีวิตของผู้คน :)
สำหรับทาสแมวที่ไม่ได้เลี้ยงแมวที่หอ อย่าง /me การได้ข้องแวะกับเรื่องแมวๆเล็กๆน้อยๆ ทำให้จิตใจกลับมาชุ่มฉ่ำได้ทุกที
โดยปกติแล้วมีหนังแมวๆเข้าออกโรงหนังไม่มากนัก และนี้ก็เป็นหนังอีกเรื่องที่จะมากระชุ่มกระชวยหัวใจของทาสแมวทุกคน
จริงๆแล้ว ต้องขอขอบคุณ Documentary club ที่นำเรื่องนี้เข้ามาฉาย ถึงแม้ว่าฉายแค่ไม่กี่โรงก็ตาม แต่ทาสแมวทุกคนไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
ตอนแรกเข้าใจว่าคงมีคนสนใจดูหนังเรื่องนี้ไม่เยอะ /me เลือกไปดูในเย็นวันทำงาน กับการเป็นหนังที่ไม่ได้แมสสำหรับทุกคน ใครจะนึกว่าจองกันจนเต็มโรง /me ได้นั่งแถว K อีกนิดเดียวก็จะถึงหน้าจอแล้วเชียว~ //เห็นทีคงต้องเพิ่มรอบ
Kedi เป็นภาษา Turkish แปลว่า “แมว” สารคดีเรื่องนี้เป็นการถ่ายทอดชีวิตแมวในเมืองอิสตันบลู เมืองโบราณที่มีวิถีชีวิตคู่กับแมวมานับ 1,000 ปีมาแล้ว จุดเด่นของเรื่องนี้ คือการถ่ายทอดเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และแมวในด้านใดด้านหนึ่ง ผ่านการบอกเล่า และการตามติดชีวิตของแมวจรแต่ละตัว
/me เชื่อว่าสำหรับทาสแมวทุกคนคงรู้ดีว่า แมวทุกตัวไม่ต่างจากคน แต่ละตัวต่างมีบุคลิกและนิสัยต่างกัน อาจจะมีบางตัวที่เป็นนักเลงโต, มาดคุณชาย หรือแม้กระทั้งเจ้าเหมียวนักเดินทาง รวมกันเป็นชุมชนขนปุยที่ไม่ต่างกับเราๆ
ความดีงามของ Kedi คือการถ่ายทอดคาแรคเตอร์เหล่านี้ออกมาได้ ได้อย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ใช่การประดิษฐ์ บวกกับมุมกล้องดีงามที่ชำนาญ จนดูเหมือนเป็นการแกล้งคนดูให้คลั่งกับมุมน่ารักๆนั้นตลอดเวลา
ถึงแม้ว่า จริงๆแล้ว /me คิดว่านี้อาจจะไม่ใช้สารคดีที่ดี 10/10 เพราะแอบมีหลายฉากที่สโลว์ไลฟ์จนเกือบงีบ แต่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ /me อยากชวนทุกคนมาดู มาหลงใหลกับโลกแมวๆ แล้วมาทำความเข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงคลั่งไคล้มันมากนัก
What did I get from this movie?
หลังจากดู Kedi แล้วมันทำให้ /me เห็นแง่มุมหลายๆแง่ และเกิดคำถามหลายเรื่อง
หนึ่งในนั้น คือ คำพูดที่บอกว่า “เหล่าคนที่ไม่รักสัตว์ พวกเขาก็คงไม่สามารถรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้” ดูเหมือนจะเป็นคำพูดที่โอเวอร์เกินไป แต่กลับกันแล้ว /me ก็เห็นด้วยกับประโยคนี้
การรักสัตว์ ไม่ว่าจะเป็นหมา, แมว, กระต่าย หรือแม้กระทั้งงู และอื่นๆ เป็นวิธีการหนึ่งทำให้เราได้เห็นคุณค่าของชีวิตอื่นนอกเหนือจากตัวเอง
ระหว่างดูหนัง /me พบว่าการเลี้ยงแมวเป็นอีกหนึ่งวิธีสำหรับการฝ่าเรื่องราวแย่ๆได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งๆที่มันพูดภาษาคนไม่ได้ เราไม่สามารถทำให้มันหันหน้า หันหนวดหกเส้นนั้นมองมาที่เราได้ แต่เมื่อเราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เรากลับสามารถสื่อสารกับมันได้อย่างน่าประหลาดใจ
มุมมองอีกด้านที่ได้เห็น คือ อิสระภาพในการใช้ชีวิต โดยทั่วไปแล้วแมวเป็นสัตว์ที่ทุกๆคนมักพูดตรงกันว่า “เอาแต่ใจ” การเลี้ยงแมวจึงไม่ได้เป็นเหมือนการเลี้ยงสัตว์ชนิดอื่นๆ พวกมันไม่ได้มองมนุษย์เป็นพระเจ้า แต่เป็นแค่อีกสิ่งมีชีวิตที่ต่างต้องพึ่งพาอาศัยกัน มนุษย์ใช้ประโยชน์จากพวกมัน และมันก็อยู่เพื่อประโยชน์บางอย่างที่จะได้จากเรา
สิ่งหนึ่งที่ /me ได้ยินจากผู้คนใน Kedi “เวลาที่เลี้ยงพวกมัน มันเป็นความรักที่ไม่ต้องการการตอบแทน” ถึงแม้ว่าเราให้อาหารมันทุกวัน ก็ไม่ได้แปลว่า มันจำเป็นจะต้องมานั่งตักให้เราคลอเคลีย บางทีการเลี้ยงแมวสอนให้ /me พบกับความรักอีกแบบที่แตกต่างจากสิ่งที่รับรู้โดยทั่วๆไป
แมวไม่ใช่สัตว์ที่ต้องเข้าใจเรา แต่เราต่างหากที่ต้องเข้าใจมัน
แต่ประเด็นหนึ่งที่ /me คัดค้านมาก คือ การเลี้ยงให้อาหารสัตว์จรจัด ไม่ว่าจะเป็นหมาหรือแมว Kedi นำเสนอเรื่องนี้ในแง่มุมเดิมๆทั่วๆไป “มีคนใจบุญที่คอยให้อาหารเหล่านั้น แต่ละตัวแข็งแรงสมบูรณ์ ถ้าไม่มีพวกเขาเหล่านี้ แมวพวกนี้ก็ไม่รู้เป็นยังไง?” ดูเป็นคนดี สำหรับ /me มันเป็นการแก้ปัญหาที่แย่มากๆ แค่ยื้อปัญหาให้มันเรื้อรังมากขึ้นๆ ถึงแม้ว่าหมาแมวพวกนั้นจะยังไม่สร้างปัญหาในวันนี้ แต่มันจะค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นปัญหาใหญ่แน่นอน
น่าเสียดาย บางครั้งความรักไม่ได้ส่งผลดีเสมอไป
Conclusion
สารคดี Kedi ในชื่อไทย “เมืองแมว” เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ /me อยากให้ลองไปดู แล้วจะพบว่า โลกของแมว ไม่ใช่แค่นอนเล่นไปวันๆ พวกมันมีมิติอีกหลายด้านให้ติดตาม ความสัมพันธ์ระหว่างคนหลายๆคนกับแมวอีกหลายๆตัวในเมืองอิสตันบลู ประกอบกับภาพสวยๆไม่ว่าจะเป็นมุมต่างๆของเมืองไปจนถึงวิถีชีวิตของผู้คน :)